Det var tider, det.

Det er ikkje så mange år sidan Mariah Carey var det store forbildet, og juleplata var det beste eg hadde hørt på lenge. Eg øvde og øvde på å synge akkurat dei trillane ho gjorde, og syntes nok eg fekk det ganske bra til. Mari må nok ha gjort det samme, for det var slik superduoen Unni & Gunni blei fødd - vi oppdaga at vi kunne akkurat dei samme sangane, på nøyaktig samme måte som Whitney/Mariah/Michael sang dei. Dette sparka i gang ein serie intimkonsertar, som var såpass intime at ingen fikk komme. Vi lessa Clavinovaen full med tente kubbelys, hadde tåredryppande introduksjonar til kvar song, og sang i vei med inderlig vibrato. Like greit at ingen hørte, dei ville ikkje forstå. Berre ein gong har det offentlege fått oppleve Unni & Gunni i herlig duett ("Hold me now", Johnny Logan), og då tok dessverre nervane oss litt på senga. Men vi veit sjølv kor flinke vi er.

Nok sutring!

No er det nok sutring om skrantande helse. Det har faktisk komt mykje positivt ut av denne kyssesjuka så langt, og meir skal det nok bli:
* Eg kan handle på nettet så mykje eg vil - må jo ha julegaver!
* Eg har stifta bekjentskap med mange fine medisinar eg aldri ville møtt uten kyssesjuka
* Eg har gått ned i vekt. Ikkje så rart, kanskje, når eg har ligge bom stille og ikkje ete på to
veker.
* Eg får lov å sove heile dagen
* Eg slepp å sminke meg
* Eg treng ikkje å vaske kle, går kun i pysj

Dagens höjdare er at eg no er i stand til å svelge heilt uten medikamentell hjelp, og at eg faktisk har på meg vanlige kle i dag (sjokk). Før du veit ordet av det, kan eg finne på å bevege meg ut av huset.

O smerte!

Nest etter fødsel, er kyssesjuka ein god nummer to når det kjem til smerte. Trudde liksom eg skulle sleppe unna med ei veke i senga, men den gang ei. No har eg vore sjuk i to veker, og har så sinnssvakt vondt i halsen som eg ikkje trudde var mulig. Gjorde den bommerten å ta ein titt bak i halsen min, og den eine mandelen ser så guffen ut at det er reint uapetittelig å ha den inni der. Eg har konstant smertestillande innabords, uten at det hjelp nevneverdig, og i natt sov eg sittande i sofaen på stova for å i det heile tatt vere i stand til å svelge.

I helga kjem mor og far på besøk, så då blir det vel litt trøst å få :)

Lys i tunellen

Har ikkje blitt knalldårlig enda, så det er mulig eg slepp unna billigare enn først antatt. Foreløpig søv eg stort sett heile døgnet. Er våken ein eller to timar, og søv to timar, våken to timar, søv litt osv... Kanskje, viss eg kIarer å holde meg nokonlunde våken fleire timar i strekk, tar vi ein tur til Oslo i slutten av veka. Det er på ingen måte plaster på såret, men då får vi kjøpt eit par julegåver i det minste. Utvalget på Eid er ikkje så stort. Håper på det!

Ferien utgår

Etter å ha følt meg elendig sidan fredag, blei det i dag konstatert at eg har kyssesjuka. Dermed går turen til Barcelona i dass, og humøret er på bånn.