Eg har aldri vore typen til å bli veldig sjuk. Før eg plutselig blei det. Vi har hatt utruleg mykje sjukdom det siste året, og i går begynte eg å rekne på det. Sidan vi reiste i turnusteneste har Lilly vore sjuk og heime frå barnehagen 18 gonger. Minst tre av desse gongane har ho vore borte ei veke. I tillegg kjem dei gongane ho har blitt sjuk i helger og feriar. Eg har blitt smitta stort sett kvar gong. Høgdepunkta var heilt klart mi kyssesjuke i vinter og Lilly sitt døgn på sjukehus i vår.
Kan det virkelig vere nødvendig å vere sjuk så ofte? Det er så utmattande både på den som er sjuk og den som må vere sjukepleier. Satsar på at dette betyr at vi snart skal ha to år heilt blotta for alle skumle virus- og bakterieinfeksjonar som ellers måtte herje landet.
(Mens eg skriv dette har eg sjølvsagt bihulebetennelse, og Lilly har feber og øreverk)
Sunday, April 22, 2007
Wednesday, April 11, 2007
Ajajaj
Eg er ingen fan av å reise med fly, og har alltid sagt at eg ALDRI skal setje foten innanfor døra på eit Widerøe-fly. Dette må eg no gå tilbake på, for når vi skal kjøpe hus i Bærum er det litt tungvint å reise på visning med nattbuss. Så i helga tek eg ein Valium og hoppar i det. Sjølv om eg ikkje er overtruisk føles det litt ekkelt at det er fredag 13. denne miniflydebuten skal finne stad. Prøver hardt å ikkje tenke på alle nødlandingane og nestenulykkene Widerøe har hatt dei siste åra.
Subscribe to:
Posts (Atom)